Ruim een maand geleden...

Ruim een maand weer terug in Nederland, maar het vertrek van GGA voelt als de dag van gisteren.

Het was de bedoeling om deze blog al veel eerder te schrijven, maar dit is er de afgelopen weken bij ingeschoten, toch wilde ik nog een graag een blog schrijven als afsluiting van mijn avontuur in Zuid Afrika.

Mijn laatste blog sloot ik af met het feit dat ik mijn koffer in moest pakken voor een week vakantie naar Kaapstad. Deze vakantie was erg mooi. Ik heb ontzettend veel gezien en genoten. Ik ben op de Tafelberg geweest en heb een prachtig uizicht over Kaapstad gehad. We hadden geluk dat we later dan gepland de Tafelberg op konden, want daardoor hebben we ook de zonsondergang meegemaakt en ook de lichtjesversie van Kaapstad kunnen zien.
Oud en nieuw vieren in een zomerjurkje was ook een totaal nieuwe ervaring en erg leuk om een keer mee te maken. Een bustour door Kaapstad heeft me langs veel plekken geleid en ik heb veel informatie gekregen over de geschiedenis van Kaapstad, erg leuk en interessant. Een bezoek aan een botanische tuin was onderdeel van deze tour en ik was heel erg onder de indruk van alle kleuren van de planten en bomen die er waren. Wat heeft God de dingen toch mooi gemaakt en hoe klein zijn wij als mensen vergeleken met alles wat Hij gemaakt heeft. In Kaapstad hebben we ook een Township bezocht en dit vond ik erg confronterend. Sowieso het enorme verschil tussen arm en rijk waarmee je constant geconfronteerd wordt in Kaapstad. Het is ongelofelijk dat op nog geen kilometer afstand van de grote stad, mensen in armoede leven in huizen die nauwelijks huizen te noemen zijn en waar voor 80 mensen maar 1 toilet beschikbaar is. Ik voelde me tijdens de tour niet prettig, alsof ik door de dierentuin liep, wat geeft mij het recht om zomaar een blik te werpen in het leven van de mensen daar? Gelukkig krijgen de inwoners van het Township geld van de tours die er georganiseerd worden en kunnen ze spullen verkopen aan de toeristen om zo toch nog aan geld te komen. Na de week in Kaapstad waren er nog maar 10 dagen over voordat we naar huis zouden vertrekken.

We moesten in die laatste dagen nog flink aan de slag met ons project en een afscheidsfeest voor de kinderen voorbereiden. Tussendoor heb ik mijn verjaardag nog gevierd samen met Heather, want zij is toevallig ook op 10 januari jarig en zo vlogen de dagen voorbij. De kinderen voelden aan dat we snel zouden vertrekken, want ze kwamen regelmatig even bij ons huis of in onze tuin. Het besef dat het echt de laatste dagen waren, kwam steeds meer binnen en dat was niet altijd even makkelijk. Alles was ineens voor de laatste keer; de laatste keer kerk, laatste keer een repetitie van The Young Zulu Warriors bijwonen, laatste keer de kleintjes naar bed brengen, heel apart…

De maandag voor ons vertrek gaven we als groep een afscheidsfeest voor alle kinderen. Overdag hebben we (Hollandse) spelletjes gespeeld, snoepzakjes uitgedeeld en voor ’s avonds hadden we bedacht om muziek aan te zetten in het theater en te gaan dansen. Ineens bleek dat de alle kinderen iets voor ons hadden voorbereid en konden we genieten van allerlei optredens. De kinderen zongen, dansten en ik genoot van ieder moment, wat een liefde wat een dankbaarheid.
Woensdag was het onze laatste werkdag en het was een heerlijke dag. Het was erg warm en ’s ochtends hebben gezwommen en ’s middags zat ik met vier kinderen op schoot een boek voor te lezen, momenten die ik koester. Donderdagochtend zijn we met de hele groep om 6 uur opgestaan, om de kinderen uit te zwaaien. Alle kinderen vertrekken tussen 6 en 7 uur naar school en we wisten dat we niet iedereen weer zouden zien als we ’s middags vertrokken. Het was een bijzonder afscheid, raar om te beseffen dat het echt de aller, allerlaatste keer was dat ik sommige kinderen zou zien. Overdag hadden we alle tijd om onze koffer in te pakken en dat was nog een hele klus!! Het was op onze slaapkamer zo’n 38 graden en om dan je koffer in te moeten pakken, pfff…
Toen we allemaal onze koffer ingepakt hadden, Heather klaar stond met de auto, vertrokken we dan echt. Een aantal kinderen waren alweer terug van school en zongen ons toe, het was prachtig..

Op het vliegveld in Durban had ik het gevoel dat het nog maar 3 weken geleden was dat ik aangekomen was, maar de 4 maanden in Zuid Afrika waren echt voorbij. Toen we onze tussenlanding in Dubai hadden en de wachten op de vlucht naar Amsterdam hoorde we ineens weer allemaal mensen Nederlands praten, heel apart en extra besef dat het voorbij was. Na een vlucht van in totaal 15 uur landde ik weer in Nederland, het voelde heel raar, dit keer was er geen einddatum meer waarop ik terug zou vliegen..

Het was erg leuk om Carlo, mijn ouders en de rest van de vrienden en familie weer te zien, maar het was ook ontzettend wennen!! Ik heb in Zuid Afrika nooit een cultuurshock ervaren, maar terug in Nederland was echt even een shock. Ik was de eerste paar dagen in Nederland ook helemaal niet blij en wilde alleen maar terug. Direct voelde ik weer druk, stress en zag ik mensen om me heen die zich druk maakten om niets. Nederland was koud, grijs en de mensen waren erg wit en allemaal gestrest in mijn ogen.

Inmiddels ben ik gelukkig weer gewend en weet ik dat ik niet moet balen, omdat er een einde is gekomen aan een geweldige tijd, maar dankbaar mag zijn dat ik het heb mogen meemaken. Deze ervaring pakt niemand mij meer af! Ik heb ontzettend veel mogen leren en genieten en mezelf ontwikkelen, wat een geweldige kans!

Het waren 4 fantastische maanden!! Bedankt GGA, de kinderen en bedankt Zuid Afrika!! En natuurlijk ook al mijn medestudenten/huisgenoten, het was geweldig!!