Eindelijk!

De tijd vliegt echt voorbij hier in Zuid Afrika! Het lijkt misschien ook wel alsof ik altijd maar vakantie heb, maar dat zijn haast de enige momenten dat ik en goed internet heb en tijd heb of zin heb om te bloggen.. Momenteel bevind ik me in Plettenberg bay, vorige week dinsdag zijn we met bijna de hele groep vertrokken voor een reis van 10 dagen langs de kust, maar Jiska en ik plakken daar nog 2 dagen bij aan en hebben de groep halverwege verlaten, om zelf de kust te gaan verkennen.
Het is al 4 weken geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven dus ik zal hieronder maar even per week gaan beschrijven wat ik gedaan heb, anders wordt het verhaal weer veel te lang ;)

- Vier weken geleden
Een maand terug besefte ik dat mijn verblijf in Zuid Afrika al bijna over was en dat voelde niet goed. Ik wilde helemaal niet naar huis, voelde ineens stress voor het project en mijn eigen opdrachten en was niet zo vrolijk. Doordat ik zelf niet zo lekker in mijn vel zat, ging het huiswerk ook niet goed en ik zat er echt even doorheen. Gelukkig heb ik wel mogelijkheden om te bellen en kon ik alles even kwijt (iedereen zit dan ineens wel heel ver weg). De kinderen kregen allemaal vakantie en de zin om nog huiswerk en Numberwise te doen, was dan ook ver te zoeken. Het is was mijn taak om de kinderen voor Numberwise steeds op te halen en ik moest heel praten om ze mee te krijgen, gelukkig zijn de meeste kinderen wel gegaan en om eerlijk te zijn snapte in de kinderen die niet wilden ook wel.
Ook deze week viel de stroom weer helemaal uit. Zodra we de broodrooster in het stopcontact stopten viel de stroom in het hele huis uit (gezellig in het donker;)). Gelukkig wist een mannetje van GGA de boel te reparen en duurde de stroomuitval deze keer niet zo lang. Het was de laatste lesweek op alle scholen en dat betekende dat we als pedagogiek studenten ons eerste project konden afronden. De opdracht was om een evaluatieformulier te maken voor de trainingen die gegeven waren en deze week gingen we deze uitdelen aan de kinderen. De formulieren waren in het Engels, want de kinderen krijgen officieel in het Engels les, dus we dachten dat dat wel kon, nou niet dus. Ik verbaasde echt over de beheersing van de Engelse taal die de kinderen hadden. Het invullen kostte veel meer tijd dan we gedacht hadden en de kinderen begrepen veel van de vragen niet, voor ons een goed evaluatie punt voor het definitieve evaluatie formulier! Het weekend van deze week ben ik weg geweest met de meiden van de andere shift, leuk om een keer te doen, want je leert elkaar toch op een andere manier en beter kennen!

- 3 weken geleden
Op maandag van deze week hadden we met de hele groep een Intercultural Exchange. Een bijeenkomst waarin de Zulu cultuur werd uitgelegd en we de verschillen hoorden tussen de culturen. Het was wel interessant en ik verbaasde me echt over een aantal dingen. De man/vrouw verhouding is in mijn ogen nog heel ouderwets en ook is respect ontzettend belangrijk in deze cultuur. Als jongere moet je altijd respect hebben voor iemand die ouder dan je is en mag je daar nooit tegenin ook al ben je het er niet mee eens. Op de een of andere manier leek de Nederlandse cultuur ineens erg asociaal in mijn ogen..
Deze week mocht ik ook door puur toeval mee met een trip naar de vallei, dit was erg indrukwekkend… Ik ben geconfronteerd met armoede die ik alleen kende van tv. We zijn bij “huizen “ binnen geweest die niet van meer gemaakt waren dan wat modder, wat takken en waar alleen “bed” en een tafeltje in stonden. De gids die mee was, vertelde ook verhalen waar ik het spontaan koud van kreeg. We kwamen ook bij een huis, waar het graf van de onlangs overleden vader gewoon in de achtertuin was, een bult met een tak er op. De jongens die nu nog alleen over waren, hun moeder was al langer geleden gestorven, waren nu helemaal aan hun eigen lot overgeleverd. Het was ook heel raar om te horen dat veel kinderen niet geregistreerd zijn bij hun geboorte en daardoor geen papieren hebben en dus officieel gewoon niet bestaan!! Als je niet bestaat kun je ook geen hulp krijgen of subsidie of wat dan ook aanvragen en is je toekomst echt uitzichtloos.. Als iemand met die kinderen naar een stad zou gaan en ze zou laten registreren zou dat probleem opgelost zijn, maar ze hebben gewoon geen mogelijkheden. We zijn ook langs een huis gegaan dat door vrijwilligers van GGA gebouwd is, dit huis zag er uit alsof het nog afgebouwd moest worden. Overal balken, gips en beton en kabels, echt stap 1 van het huizen bouwen in Nederland. In het huis woonden 10 kinderen, zonder ouders, de vader was toen wij er waren net een maand terug overleden. Ik voelde me echt ongemakkelijk om daar als rijke blanke binnen te staan. Er waren op het moment dat wij er waren maar 2 kinderen aanwezig, een jongen van een jaar of 19 en een meisje van ongeveer 10 denk ik. In hun ogen was geen vreugde, niets, ik vond het heel erg om te zien. We brachten er ook een voedselpakket langs, maar we wisten dat het pakket te weinig zou zijn voor iedereen, voelde heel raar. Wat ik ook raar vond was dat je in de vallei ontzettend veel drankwinkels tegenkomt. Aan de ene kant snap ik het wel, want men heeft niets anders, maar niemand heeft ook werk dus hoe ze dat dan kunnen betalen snap ik niet, maar het viel wel op.
Terug op GGA vielen we met onze neus in de boter, want de kinderen van de Primary School die de training HIV/aids hadden gevolgd, hadden een toneelstuk ingestudeerd en gaven hun voorstelling op GGA. Het is echt ongelofelijk hoe snel die kinderen zulke dingen kunnen leren! Het was echt een overtuigende voorstelling, terwijl ze maar 6 keer geoefend hadden, zulke talenten! ’s Avonds had ik een gesprek met Heather en ik vind haar echt heel bijzonder, ik heb echt bewondering voor haar. Haar passie, het vertrouwen dat ze heeft, ik begrijp haar handelen of de chaotische manier van werken vaak niet, maar ze krijgt wel dingen voor elkaar en zorgt voor verandering.
Deze week zijn er ook nieuwe vrijwilligers gearriveerd en zo op het eerste gezicht, lijken ze me erg aardig en goed voor het team van vrijwilligers.
We zijn deze week ook met zijn allen de Primary School geweest om nog een keer te kijken naar het toneelstuk van HIV/aids. De pedagogiek studenten moesten de kinderen met een camera interviewen over de verschillende trainingen en iedereen die een training had gevolgd kreeg een diploma uitgereikt. Het was een vrij heftige week, want op donderdag was ik bij Heather thuis om iets te overleggen en kreeg ze net te horen dat haar zus in het ziekenhuis lag. Ze wilde zo snel mogelijk naar het ziekenhuis en om me heen begonnen mensen te huilen en ik voelde me vrij ongemakkelijk om daar als ‘buitenstaander’ bij te zijn. Ik hielp haar zo goed als ik kon met het inpakken van spullen, we gingen samen bidden en later was ik blij dat ik er op dat moment bij was. Ze heeft me meerder malen gezegd dat ze blij was dat ik er was en haar zo geholpen met alles. Ik was er wel een beetje van geschrokken, maar het voelde wel goed dat ik haar op die manier had kunnen helpen.
De jongens en meiden die normaal op kamers wonen, arriveerden deze week ook allemaal op GGA en je merkte direct dat de sfeer anders was, dus er oudere jongens en meiden waren. Het is wel gezellig dat ze er zijn, maar nu moeten we ’s avonds weer iets beter op gaan letten ;). Door het besef dat de tijd op GGA bijna over is, begint iedereen ineens als een gek foto’s van en met de kinderen te maken en ik heb ook nog snel een paar foto’s geschoten. Het is zo’n raar idee dat het echt bijna over is. Helemaal met de vakanties er tussendoor, het gaat zo snel! Cake bakken was weer erg leuk en hij was erg lekker!

- 2 weken geleden
Zondagochtend ging ik naar de kerk en ontvingen we allemaal een Engelstalige en een Zulu bijbel. He is wel apart dat ze hier alleen het nieuwe testament lezen, maar ik vind het erg leuk om deze bijbeltjes te hebben, al is het alleen maar als aandenken:) Zondagmiddag moest ik crèches draaien en zorgen dat de kleintjes gedoucht waren en allemaal hun spullen opgeruimd hadden, dit was niet zo makkelijk. Ze wilden niet luisteren en gooiden de pas opgevouwen kleren door de kamer, ik had echt wel heel veel geduld nodig! We vertrokken deze week op dinsdag 3 dec, dus maandag gewoon gewerkt en ’s avonds samen met Jiska de koffer ingepakt. We vertrokken dinsdag 2,5 uur later dan van te voren was gezegd (niet echt verrassend) en na een lange, lange dag in de auto (wel weer heel veel mooie dingen gezien onderweg, Zuid Afrika is zo’n mooi land!) kwamen we aan in Coffee Shack. Het was een erg gezellige backpacker en we hebben een gezellige avond gehad met zijn allen! De volgende dag hebben we een prachtige wandeling gedaan naar Whole in the Wall (een gat in een rots). Ik vond de Whole in the Wall, waar het allemaal om ging niet zo indrukwekkend, maar de wandeling zelf echt heel mooi. De natuur aan de kust is weer heel anders dan in het binnenland en zo prachtig om weer nieuwe dingen te zien. ’s Middags heb ik samen met Jiska paard gereden en dat was ook ontzettend gaaf! Hard over het strand en door het water en later door de plek zelf, waardoor we ook de lokale mensen en woningen konden zien, echt heel leuk, voelde me helemaal gelukkig! De dag daarna gingen we weer met zijn allen in de auto en op weg naar de volgende plaats, Jeffrey’s Bay. Jiska en ik hadden een aparte kamer (in een garage box zonder ramen XD!). Naast ons sliep een grote afrikaanse familie en die vierden de hele nacht heel hard feest, dus echt veel konden we niet slapen. We lazen ook op internet over het overlijden van Nelson Mandela, maar het was heel raar, want we merkten daar weinig van.. Misschien omdat we in een hele toeristische plek zaten. Jeffrey’s Bay zelf viel me erg tegen qua plaats, maar ik heb wel genoten. Heerlijk ontbeten op het strand met croissantjes en aardbeien en de mensen zijn zo aardig! We zijn daar 3 nachten geweest, zijn met de groep uit eten geweest en wezen stappen.

- 1 week geleden/deze week zijn we met zijn 2en met de BAZBus doorgegaan naar Storms River. Dat was nog wel even een paniek momentje, want Jiska en ik waren in de veronderstelling dat we de bus om half 10 vertrok, we hadden de wekker om 8 uur staan, maar toen we ’s ochtends nog eens keken bleek de bus al om half 9 te vertrekken!! Het was een half uur van dikke stress, inpakken, uitchecken, maar uiteindelijk hebben we het op 5 minuten na gered (leuk voor de mensen die in de bus zaten te wachten..)
Storms River/Tsitsikamma, was echt super mooi!! De natuur daar was echt geweldig! Alles had je daar, strand, zee, bos, vogels, zo mooi! Jiska en ik hebben een wandeling gemaakt naar de Suspension Bridge en ’s avonds bij de backpacker bij het kampvuur gezeten, puur geluk! We hadden gereserveerd om te gaan Tuben, maar we hoorden 1 minuut voor vertrek dat het niet door ging, toen hebben we maar een Canopy tour gedaan (door de bomen op 15 meter hoogte aan een kabel), was wel leuk. We eindigden ons verblijf in Storms River met een heerlijk ijsje en een heerlijke cocktail, in de leukste ijssalon/cocktailbar waar ik ooit geweest was! Alles was ingericht in jaren “60 stijl en ik vond het er geweldig, er hing een heerlijke sfeer en allemaal oude liedjes en het ijs was zooo lekker!!
De groep kwam ons die middag weer oppikken om door te gaan daar Plettenberg, onderweg kwamen we langs de hoogste bungeejump en bijna iedereen heeft gesprongen! Ik had nog nooit nagedacht over bungeejumpen en ben niet gegaan, maar had achteraf echt spijt toen ik alle filmpjes zag.. helaas gemiste kans. Laat in de middag kwamen we aan in Plettenberg in een backpacker met Nederlandse eigenaars, echt grappig! Jiska en ik hadden ook hier een aparte kamer, omdat wij 4 nachten blijven en de rest maar 2. Op dinsdag zijn we met de hele groep naar een park geweest waar wilde katten werden gehouden, helaas regende het heel erg en raakten we helemaal doorweekt. ’s Middags zijn we met zijn allen op souvenirtjes jacht gegaan in Plettenberg. Dit was ook de eerste plek, waar ik echt mensen Afrikaans hoorde praten, dit had ik nog niet eerder tijdens mijn verblijf in Zuid Afrika gehoord, wel heel grappig dat je echt sommige dingen kunt verstaan.
Op woensdag na 2 nachten in Plettenberg vertrok de groep alweer richting GGA , maar hadden Jiska en ik die dag hele andere plannen, we zouden gaan parachute springen! We hadden voor 9 uur in de ochtend de afspraak staan, maar we kregen te horen dat deze uitgesteld zou worden naar half 1 in de middag. We moesten om 12 uur klaar staan om opgepikt te worden, maar om half 1 was er nog niemand, we raakten toen toch wel lichtelijk in paniek en kregen na een telefoontje te horen dat het nog een uur langer ging duren, voor we opgepikt gingen worden. De zenuwen verdwenen en na lang wachten stond er eindelijk een auto die ons naar het vliegveldje in Plettenberg bracht. Ook daar moesten we weer lang wachten, maar na een tijdje zaten we dan eindelijk in het vliegtuig op weg naar 10,000 ft (zo’n 3 km hoogte)! Ik had er echt heel veel zin in en had eigenlijk niet echt een gevoel van angst ofzo. Mensen die vlak voor ons gesprongen hadden, vertelden dat ze op het moment dat ze moesten springen echt even het gevoel hadden dat ze dood gingen, dus ik had me op het ergste voorbereid. Ik genoot van de vlucht omhoog, de mannen met wie we moesten springen waren erg aardig en ik vond het heel leuk om het landschap van bovenaf te zien. Toen we op de goeie hoogste zaten ging het luik open en kwam er mega veel koude lucht binnen! Jiska moest als eerste springen en toen ik haar zag gaan, was het mijn beurt. Ik moest mijn voeten op het plankje zetten en… GAAN!!! Mijn vrije val was 35 seconden lang en ik ging met een snelheid van 217 km per uur naar beneden! Ik had geen moment het gevoel dat ik dood ging, maar had het tijdens de vrije val wel ontzettend koud! Het was echt zo gaaf om te doen!! Het was toen de parachute uit was echt heerlijk om zo boven het landschap te zweven, ik vond het heel mooi, maar had veel meer een kick of adrenaline ofzo verwacht. Toen we allebei geland waren, voelde het wel heel gaaf dat we het gewoon gedaan hadden :D. ’s Avonds zijn we uit eten geweest, hebben we een cocktail gedronken en zijn we lekker naar bed gegaan.
Vandaag heb ik een heerlijke relaxte dag gehad, we zijn ’s ochtends naar het strand gegaan, toen lunchen (heerlijke fruitsalade met ijs als toetje gehad) en ’s middags een beetje shoppen, rondkijken en genieten! In de kranten zien ik wel dingen over Mandela voorbij komen, maar op de een of andere manier leeft het hier niet echt . De mensen zijn hier wel ontzettend aardig en ik vind het heerlijk om op deze plek te zijn, al mis ik GGA op dit moment ook wel, alle kinderen, mijn bed, het voelt toch als ‘thuis’. Iets wat ook heel raar is, is het feit dat het bijna kerst is en ik overal om me heen kerstliedjes hoor “let it snow, let it snow, let it snow” terwijl het hier bijna 30 graden is! Ik heb echt helemaal niet het besef dat het nu december is en zonder internet zou ik niet eens weten dat het in Nederland zo koud is nu!
Morgen reis ik door naar George slaap ik daar een nacht en ga dan zaterdag met het vliegtuig weer terug naar Durban en terug naar GGA. Ik ben heel benieuwd hoe het daar nu is, want omdat het vakantie is zijn veel kinderen bij familie en zijn er op dit moment maar heel weinig kinderen op GGA. Ik ben blij dat ik daar nog een maandje ben, want het einde komt nu toch wel heel, heel dichtbij…

Natuurlijk zijn deze vakanties erg fijn en heerlijk, maar dat levert toch iets anders op dan het werk op GGA.

Aangezien ik hier eindelijk een keer wifi heb, kan ik ook mooi wat foto’s plaatsen ;)

Tot de volgende keer en succes met de kou!!