2 weken in ZA

Vrijdag 4 oktober, het is nu een week geleden dat ik mijn laatste blog geschreven heb, dus ik ben nu alweer een week verder en al bijna 2 weken in Zuid Afrika. Het voelt eerlijk gezegd alsof ik hier al veel langer ben. Ik heb al zoveel gezien en gedaan en ook in huis is er al een bepaald ritme waardoor het allemaal heel “normaal” voelt. Iedereen voelt zich volgens mij aardig thuis in onze ‘cottage’ en we hebben deze week alle maaltijden gekookt en we zijn echt een groep. Het is wel even wennen om met 11 mensen aan tafel te zitten, te overleggen en maar 1 toilet en 3 douches te hebben, maar ik ben nu wel echt gewend aan alles hier.

Ik ben iedere dag (net als thuis) vroeg wakker, het is hier om 5 uur al licht en als de kinderen naar school gaan vertrekken de eerste schoolbussen al om 6 uur, dus er is vroeg in de ochtend genoeg te horen. Op de een of andere manier slaapt de rest er allemaal al doorheen en moet ik dus zo’n 3 uur lang stil zijn. Eerst bleef ik in mijn bed liggen lezen, maar de laatste dagen loop ik heel zachtjes naar beneden, maak koffie en ga heerlijk in de tuin zitten en een boek lezen. Het is heerlijk die stilte en die rust, ik denk dat ik dat ook gewoon nodig heb met al die drukte van overdag.

Afgelopen zaterdag zijn we met de hele groep door de stad Durban gereden en kregen we van Heather te horen welke plekken veilig waren om te zijn en welke plekken niet. Het is echt apart om in een stad grote verschillen te kunnen zien tussen bepaalde plaatsen. Je kunt echt zien wat de betere buurten zijn en waar de buurten zijn waar je je echt ver van moet houden. Wat ik wel raar vind is dat je op bijna iedere straathoek een kerk aantreft, maar dat de criminaliteit tegelijkertijd ontzettend hoog is. Na de rondleiding door Durban gingen we naar een enorm winkelcentrum om daar met onze begeleidende docenten en Heather alle projecten door te spreken. De tijd dat je geen gesprek had kon je gaan winkelen. Dit winkelcentrum was denk ik wel 2 keer zo groot als het vorige winkelcentrum, echt ongelofelijk hoeveel winkels onder 1 dak! Opnieuw voelde het dubbel, hoe kunnen al deze mensen zoveel dingen kopen, terwijl anderen niet eens voldoende geld hebben voor een maaltijd of een dak boven hun hoofd? Toen we terug kwamen moesten we voor het eerst deze week onze eigen maaltijd koken, het werd een culinair hoogstandje; broodjes knakworst (of tenminste worstjes die voor knakworsten door moesten gaan ;))

Zondag 29 september begon ik samen met nog een student uit onze groep, de dag met een bezoek aan kerkdienst hier op het terrein. Het was anders dan de vorige keer. 1 keer per 2 weken komt er een ‘dominee’/spreker die de dienst leidt en de andere week is het aan de kinderen. Het was wel veel moeilijker om alles te volgen en mee te zingen, want er werd voornamelijk zulu gepraat en gezongen. Toch voelt het wel fijn om er te zijn en te weten dat je iedereen om je heen hoort zingen over God. Daarna heb ik iets gedaan wat ik in Nederland nooit op zondag had gedaan, want ik heb mijn kleren gewassen. De wasmachine deed het nog niet dus moest alles met de hand in een emmer gewassen en gespoeld worden. Het was het ideale moment om te doen, omdat er nog veel mensen sliepen toen ik terugkwam van de kerk. De waslijn was helemaal vrij en ik had ook echt niet genoeg schone kleren meer om nog een week mee te kunnen. ’s Middags hebben we met de kinderen gespeeld op de playground en eindigde de middag met een kring om de trampoline heen. De kleine kinderen sprongen op de trampoline of zaten op schoot en de wat oudere jongens waren ondertussen op een gitaar aan het spelen en bekende liedjes aan het zingen, geweldig om onderdeel van te zijn. Als avondeten heerlijke gebakken aardappeltjes, hamburgers en sla gegeten (het wordt steeds gezonder ;))

Maandag 30 september de kinderen hebben nog steeds vakantie en ik zat in de 1e shift (7:30 uur tot 13:00 uur), dat betekent dat ik de kinderen moet wakker maken en daarna aanwezig zijn moet zijn op de playground. We waren met 5 studenten en 3 anderen vrijwilligers en ik had echt geen idee wat ik moest doen. Iedereen liep een beetje doelloos rond, want 8 mensen op een groep is best wel veel. Als ik de verhalen van de andere vrijwilligers hoor dan schrik ik best wel. Zij moeten echt heel veel uren draaien en het voelt alsof zij een enorme verantwoordelijkheid hebben. Het was leuk om met de kinderen te spelen en s’middags was ik vrij en heb ik heerlijk in de zon gezeten. Shift 1 was s’middags vrij dus moesten wij koken. We hebben pasta gemaakt en dat bleek nog best wel moeilijk voor 11 personen en niet de juiste pannen. Dit was wel echt een oefening in teambuilding! Gelukkig vonden de meesten het goed smaken en kregen we onze nodige groenten weer binnen.

Dinsdag 1 oktober, de kinderen zouden vanaf vandaag weer naar school gaan dus wij zouden alleen de huiswerkavonden hoeven te draaien, maar er was een personeelsstaking en zonder buschauffeur komen de kinderen niet op school. We zouden dezelfde shifts als maandag moeten draaien, maar dan andersom. Ik weer eens veel te vroeg wakker en moest vandaag shift 2 draaien (van 13:00 uur tot 21:00 uur), ben maar gaan ontbijten met de mensen van shift 1 en heb daarna in alle rust kunnen lezen, nog wat kleren gewassen, totdat de rest wakker werd. Sarina, Jonne en ik (alle pedagogiek studenten) zijn begonnen met het werken aan ons schoolproject. S’middags begon mijn shift en zijn we na een tijdje maar stoelendans gaan spelen, want de kinderen begonnen zich te vervelen en baalden dat ze niet naar school konden. De manier van organiseren hier in vergelijking met Nederland is echt heel anders! Je hebt altijd met meerdere lagen te maken waar je langs moet en dat zorgt voor een lange duur. Wij als Nederlanders kijken er heel raar tegen aan en ook binnen de groep hoor je allerlei voorstellen voor verandering, maar dat is het hem nou juist, dat moet je NIET willen. Onze westerse manier van denken gaat gewoon niet samen met de manier van denken hier, het zou niet werken. Dat gegeven zorgt af en toe wel voor frustraties, omdat je echt heel anders tegen de dingen aan moet gaan kijken. Aan de andere kant brengt het ook wel een soort van rust. Ik weet dat ik toch niks kan veranderen, dat druk maken geen zin heeft ,dus is er ook geen stress. Ik voel me juist heel relaxed, ik zie nu pas in hoe nutteloos het is om je overal druk over te maken (dat doe ik nogal veel namelijk, maar dat wisten jullie waarschijnlijk al). Ik heb ook met de oudere meiden gepraat vandaag en dat is toch een heel ander contact dan met de jongere meiden. Het leeftijdsverschil is maar klein en ze hebben echt al een eigen mening over bepaalde zaken ontwikkeld. Een van de meiden heeft mijn haar helemaal ingevlochten(foto op facebook), wat een werk maar het is wel heel makkelijk (nu ik dit typ zijn ze er trouwens al weer uit). We hebben als avondeten heerlijke soep en toast brood met kruidenboter gegeten. Ik had avonddienst in het huis voor de oudere meiden en vond dat nog best wel lastig. Ik vind het moeilijk om mezelf een houding te geven, komt denk ik vooral door het kleine leeftijdsverschil. De meiden praten onderling zulu met elkaar en dat voelt niet altijd prettig, je weet niet waar ze het over hebben of waarom ze lachen. Ik vind het ook echt lastig dat er geen duidelijke lijn getrokken word tussen alle vrijwilligers, zodat iedereen dezelfde aanpak heeft en de regels duidelijk zijn.

Woensdag 2 oktober, de kinderen gingen weer naar school en dat betekent dat wij nu alleen nog de huiswerkshifts moeten draaien en daarnaast nog een paar uur op de playground. In de ochtend zijn we bezig gegaan met ons project en om 4 uur begon het eerste uur huiswerk. Ik moet één jongetje begeleiden, maar het was van te voren niet bekend waar hij moeite mee had en extra oefening in nodig was. Aan het begin van het uur werd er dan ook weinig gedaan. Hij was moe, had geen zin en had geen huiswerk opgekregen. Ik vroeg hem naar zijn leukste vak, zijn moeilijkste vak en wat hij leuk vond om te doen. Hij vertelde dat hij rekenen moeilijk vond en gaf me een boek met oefeningen uit zijn tas. Ik wist dat hij het heel leuk vind om met mobiele telefoons te spelen en vertelde hem dat als hij die avond goed zijn best deed hij de laatste 10 minuten spelletjes op mijn telefoon mocht doen. Ik maakte een afspraak over de hoeveelheid werk wat hij die avond zou moeten maken en zo sloten we de middag af. Het huiswerkuur van 7 uur tot 8 uur ging geweldig! Hij deed echt zijn best, luisterde en vroeg om hulp, het beloningssysteem werkte.

Donderdag 3 oktober, ook deze ochtend zijn we weer bezig gegaan met het project en hadden we een overleg met de andere vrijwilligers. Er zijn een aantal afspraken gemaakt, waardoor het een en ander duidelijk is geworden. Dat vind ik persoonlijk wel fijn, want ik wist vaak niet wat de regels waren en nu dat duidelijk is kan ik ook duidelijker zijn tegenover de kinderen. De jongen met wie ik huiswerk doe was op tijd die middag en ging direct goed aan de slag. Ik heb regels opgesteld en het is nu heel duidelijk welk gedrag hij moet laten zien, voordat hij een beloning kan verdienen. Als het goed is de wasmachine vandaag gemaakt, we moeten wel zelf water toevoegen en hij moet nog getest worden, maar ik heb hoop! Wassen met de emmer ben ik toch wel beetje zat en de kleren worden er ook niet echt mooier van.. Het koken gaat ook echt goed, we eten gezond en er is nog niks verbrand. De avond afgesloten met het kijken van een leuke televisieserie op de laptop (best wel raar eigenlijk, ik kijk hier nooit tv, maar mis het ook niet).

Zo dit was het wel weer, de groep waar ik in zit, heeft dit weekend vrij weekend dus wij gaan vanmiddag weer naar het winkelcentrum en zijn morgen ook de hele dag vrij =) Het vervoer is wel heel lastig dus een dagje weg zit er waarschijnlijk niet in.. Maar hier genieten van het zonnetje, een zwembad en boek is ook heerlijk!!