Genieten!

Precies een week geleden schreef ik mijn vorige blog, maar de omgeving waar ik op dit moment in zit is heel anders dan toen! Sarina en ik hebben namelijk een week vakantie en daar geniet ik ontzettend van :).
Afgelopen week heb ik weer heel wat leuke en minder leuke dingen meegemaakt.

Doordat een aantal vrijwilligers een niet zo’n handige keus hebben gemaakt en er daardoor minder fijne situatie ontstaan was, hebben een aantal vrijwilligers besloten om GGA te verlaten. Dit heeft waarschijnlijk gevolgen voor onze groep en het werk dat we moeten, omdat deze vrijwilligers veel werk verrichten op GGA. We hebben, om te voorkomen dat zo’n situatie nogmaals zou voorkomen, een bijeenkomst gehad met alle studenten en met Heather om te praten over de regels en veiligheid. Op zo’n moment besef ik wel even weer dat ik in Zuid Afrika zit in een gebied, waarin je niet gewoon maar kunt doen wat je wilt. Je hebt echt te maken met een hele andere cultuur en daar moet je je ook wel van bewust zijn, wil je niet in de problemen raken.

Sarina, Jonne en ik zijn ook deze week weer aan de slag geweest met ons project en het gaat allemaal volgens planning. We hebben van Heather drie opdrachten gekregen en dat vind ik persoonlijk wel fijn, want dat zorgt voor afwisseling. We hebben de opdracht gekregen om theorie toe te voegen aan een al bestaande, soort van, Sociale Vaardigheidstraining. Het is belangrijk om ook met zulke dingen rekening te houden met cultuurverschillen en de gewoonten die er in Zuid Afrika zijn. Iets wat in Nederland kan werken, kan hier juist helemaal niet werken of onfatsoenlijk zijn. Daarnaast hebben we de opdracht om een evaluatie formulier te ontwikkelen om trainingen te evalueren. Voor deze evaluaties gaan we één keer in de twee weken mee naar de Primary School in de vallei. Daar worden die trainingen gegeven door de Maatschappelijk werk en Healthcare studenten. De laatste opdracht die we gekregen hebben is om een format en handleiding te ontwikkelen voor het maken van een werkplan voor de kinderen. In Nederland is het heel normaal om van ieder kind een document te hebben met daarin de gegevens van het kind en de ontwikkelpunten, maar hier bestaat dat gewoon nog niet.

Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien een beetje raar, maar ik besef lang niet meer altijd dat ik in Zuid Afrika zit. Ik ben gewend geraakt aan de bomen en planten die hier groeien, het zien van een palmboom is bijvoorbeeld normaal hier. Toch had ik afgelopen week wel weer even en momentje van besef van het verschil met Nederland. Terwijl veel mensen nog sliepen waren Jiska en ik vroeg wakker en besloten we een wandelingetje over het terrein te maken. Ineens zien we zo voor onze voeten een schildpad lopen! En later toen we langs het zwembad liepen, zagen we een schildpad in het water zwemmen. Dat soort dingen vind ik toch wel echt grappig en bijzonder om te zien hoor, leuke momenten.

Sarina en ik kwamen er vorige week achter dat we in de vakantieplanning hadden aangegeven dat we vanaf vrijdag 1 november tot donderdag 7 november op vakantie zouden gaan. We hadden nog helemaal niets gepland en bedachten dat we wel met de auto langs de kust zouden gaan. We hadden al een hele route uitgestippeld, maar toen bleek dat we in december ook met de hele groep dezelfde route zouden gaan rijden. Ik was nog geen enkel vrij weekend weggeweest, omdat het weer steeds niet geschikt was dus veel geld had ik niet uitgegeven. We bedachten dat we dus in plaats van een backpacker ook wel in een luxe hotel konden verblijven. We waren laat met plannen, maar dat werkte qua boeken in ons voordeel, omdat het last-minute prijzen waren. We bedachten om twee verschillende hotels te boeken om daar heerlijk te genieten. Dinsdag hebben we de hotels geboekt en konden we ons gaan verheugen op een weekje heerlijk vakantie vieren.

Deze week ben ik ook weer naar de Primary School geweest en het is echt zo leuk om daar te zijn! De kinderen zijn ontzettend enthousiast en ik heb al meerdere brieven ontvangen van meisjes, waarin ze vertellen dat ze van je houden, ze je missen etc. Aan de ene kant is het een beetje raar, maar aan de andere kant is het ook wel heel lief en leuk om te krijgen. Ik heb afgelopen week gekeken met de training First Medical Response (soort eerste hulp bij ongelukken) en het is erg leuk om te zien dat de kinderen hier alles ontzettend snel oppikken. Ik functioneerde als “slachtoffer” en de kinderen zijn zo precies in wat ze doen. Roos is de Healtcare student en zij leert de kinderen hoe ze moeten handelen in bepaalde situaties. Ik vind het bijzonder dat de kennis die Roos aan de kinderen doorgeeft er echt voor kan zorgen dat er levens gered worden. In dit gebied hebben mensen weinig tot geen kennis van medische hulp en ziekenhuizen zijn op grote afstand van de vallei. Door dit soort trainingen op scholen te geven kunnen er in de toekomst meer levens gered worden.
Bij de training HIV/aids, leren de kinderen wat HIV/aids is, hoe het overgedragen wordt en hoe ze zichzelf kunnen beschermen. Afgelopen week is er begonnen met het werken aan een toneelstuk en hoe de kinderen daarmee omgaan is totaal anders dan in Nederland. Je kunt hier gewoon vragen of iemand een leuk liedje weet en spontaan begint iemand te zingen en de hele klas doet mee. Kinderen zijn hier veel minder verlegen en zo getalenteerd!

Afgelopen donderdag ik heb ook wat bijzonders meegemaakt!! Er was al twee dagen een cameraman op GGA om een documentaire te maken over GGA en The Young Zulu Warriors. Op donderdag avond was er een optreden en wij werden uitgenodigd om te komen kijken, terwijl hij de show aan het filmen was. Op een gegeven moment moesten we allemaal met de kinderen op het podium komen zitten en vertelde Heather over GGA. Daarna werd er ineens geroepen dat één van de vrijwilligers wat moest komen vertellen voor de camera en omdat niemand ging.. en mijn naam ineens werd geroepen, belandde ik ineens met een kind voor de camera. Samen met Mirthe die ook een kind vast had, moest ik wat vertellen over hoe het was om vrijwilligerswerk te combineren met mijn studie. Ik had een jongetje van 2 jaar op mijn arm en terwijl ik aan het praten was, voelde ik dat hij over mijn shirt heen geplast had… Heel charmant! Na de tijd keek ik in de spiegel en dacht ik; Oooh neeee, ik zag er niet uit! Maar goed misschien wordt het wel helemaal niet gebruikt, ben benieuwd!

Vrijdag begon het weekend en de vakantie van Sarina en mij. We werden met de hele groep die dat weekend vrij was met de Pick-up truck naar de taxi standplaats gebracht, om van daaruit naar Durban te vertrekken. Sarina en ik moesten naar een ander hotel dan de andere vier mensen uit onze groep. Zij zouden tot vandaag in het hotel zitten waar wij vanaf maandag naar toe gaan. De taxi chauffeur die ons naar ons hotel moest brengen, wist niet waar hij moest zijn en na heel lang rijden over een klein weggetje kwamen we eindelijk op de plek van bestemming (na de tijd keken we op de kaart en bleek het heel makkelijk via de grote weg te bereiken, oftewel we zijn een beetje opgelicht). Toen we ons huis zagen konden we onze ogen bijna niet geloven, zo luxe, zo mooi en zo anders dan waarin we de afgelopen weken hebben geslapen. Twee bedden, twee wc’s, twee badkamers, heerlijke bedden, kussens, dekens, overal is het schoon, ik kan op blote voeten door het huis, op blote voeten douchen, echt heerlijk!!! Aan de andere kant is het ook wel een beetje dubbel, dat ik het nu zo luxe heb terwijl ik weet dat er heel veel arme mensen zijn die dit nooit, maar dan ook nooit zullen beleven. Ik voel me wel een rijke blanke hier.. Het is ook heel opvallend dat op heel veel plekken waar je komt het management blank is en het personeel zwart, er is echt nog steeds duidelijk verschil tussen mensen. Nadat we wel 100 keer tegen elkaar hadden gezegd hoe het heerlijk het hier was en genoten hadden van een uurtje bubbelen in de jacuzzi, terwijl om ons heen hagelstenen vielen ter grootte van een knikkers, hebben we genoten van een heerlijk 3-gangen diner.
Dit is echt wel even heel lekker hoor, na zo’n lange tijd “camping leven” (10 mensen; 1 wc (die al 2 weken kapot was, dus we moesten steeds naar toiletgebouw), douche die zomaar koud kan zijn, een huis waar je nooit op blote voeten kunt lopen, geen wasmachine, etc.)

Gisteren hebben we lekker ontbeten, zijn we met de taxi naar het hotel gegaan waar de anderen zaten (konden we gelijk even checken waar wij vanaf maandag zitten) en zijn we met zijn allen naar het strand gegaan. Er was echt super veel wind en mega hoge golven, dus zwemmen was bijna niet mogelijk, ik ben echt letterlijk door de zee in het water getrokken en over het zand gesleept, zo sterk was het water. Daarna hebben we heerlijk gegeten (beste pizza ooit!!) en zijn we wezen stappen in een plaatselijke bar met lokale mensen, echt heel leuk om een keer mee te maken. Het is heel opvallend dat hier totaal geen geweld is en ook mannen gedragen zich anders dan in Nederland. De mensen zijn hier (Durban, Floridastreet), vriendelijk, netjes en geïnteresseerd.

Ik ben ook wel heel blij dat ik Engels spreek, als ik zie met hoeveel verschillende mensen overal vandaan al in contact ben gekomen, puur omdat je allebei Engels spreekt. Die lessen van school hebben toch wel echt zin gehad!

Nou ik ga vandaag genieten van het mooie weer, we hebben een zwembad, WI-FI verbinding, dus dat gaat helemaal goed komen! Relaxen en met een berg aan energie weer terug komen!

PS. De wc is inmiddels gerepareerd en ook hebben we een wasmachine ;)

Liefs..